Welke herinnering zou jij willen houden, als je er slechts één mee zou mogen nemen na het hiernamaals? Deze vraag stelde een onderzoeker aan honderden mensen en ze schreef er vervolgens een boek over. De antwoorden vertellen ons iets over de zin van het leven, over dat wat we werkelijk van waarde vinden.
Leven op Piccardthof in al zijn pracht
Ik hoefde niet lang na te denken over het antwoord; ik zou de herinnering aan het leven op Piccardthof, in al zijn caleidoscopische pracht kiezen. Geen twijfel over mogelijk.
In de tuin liggen herinneringen opgeslagen als bloembollen vlak voordat ze zich in al hun vormen en kleuren laten zien.
Het verhaal begon jaren geleden met het zoeken naar een plekje weg van de ruis en de prikkels van de stad.
Het zoeken werd vinden en ik mocht me ‘eigenaar’ noemen van een klein stukje geluk op Piccardthof, een groene oase vol energie en levenskracht.
Toen onze oudste keer op keer met spoed met ernstige longklachten naar het ziekenhuis moest gaf de tuin letterlijk lucht: ruimte om te ademen en te zijn. In het jaar dat onze jongste geboren werd, verloor ik mijn moeder. Door haar dood voelde ik me ontheemd en verloren. In de tuin vond ik weer vaste grond onder mijn voeten: daar ging namelijk alles zoals het hoorde te gaan. Het onkruid groeide, de bomen kregen bloesem en de kikkers kwaakten. Verder denk ik met warme gevoelens aan het zwemmen in de plas, blote kindjes in het gras, met vrienden barbecueën en avonden in stilte naar het vuur staren. Ik denk aan buiten slapen, zo romantisch, en dan ‘s ochtends onder de rode bulten wakker worden. Aan slakken, spinnen, muggen en muizen en al het andere leven met vleugels en pootjes. In de tuin heeft alles zijn eigen tijd en proces, het besef dat alles tijdelijk is, en dat dat oké is. Precies zoals het hoort te zijn. Het zijn alleen wij mensen die zichzelf opjagen. Met de voeten op de veengrond vind ik altijd mezelf weer terug, het is een plek om te zijn zonder moeten.
Ja, ik zou dit alles met me meenemen als dierbare herinnering naar het hiernamaals. Want Piccardthof staat voor het leven, het doodgewone leven in al zijn prachtige bijzonderheid. Een plek vol verhalen, een verzameling die elk jaar groter groeit, als de jaarringen van een boom.
Ik neem jullie de komende tijd mee op klein avontuur in de verhalen uit de tuin, over groot geluk en klein verdriet. Over verwondering om het leven en al die geluksvogels met wie ik het mag delen.
Liefs uit de tuin.